انبوهی از ترانه ، با یاد صبح روشن ღღ♥ღღ

اما... امید باطل... شب دائمی ست انگار ღღ♥ღღ

با تار و پود این شب باید غزل ببافم ღღ♥ღღ

وقتی که شکل خورشید ، نقشی ست روی دیوار ღღ♥ღღ

دیگر مجال گریه از درد عاشقی نیست ღღ♥ღღ

بار ترانه ها را از دوش عشق بردار ღღ♥ღღ

بوی لجن گرفته انبوه خاطراتم ღღ♥ღღ

دیروز: رنگ وحشت ، فردا: دوباره تکرار ღღ♥ღღ

وقتی به جرم پرواز باید قفس نشین شد ღღ♥ღღ

پرواز را پرنده ! دیگر به ذهن مسپار ღღ♥ღღ

شاید از ابتدا هم تقدیر من سفر بود ღღ♥ღღ

کوچی بدون مقصد از سرزمین پندار  ღღ♥ღღ

از پوچ پوچ رویا ، تا پیچ پیچ کابوس  ღღ♥ღღ